Azalan ve Çoğalanlar…

Toplum çıkar kavgaları ile meşgul…

Toplum köşeyi dönmekle meşgul…

Her koyun kendi bacağından asılır felsefesi hakim kılınmış ve “herkes işine baksın” anlayışı ile dostluklar,arkadaşlıklar bir kalemde silinir hale gelmiş..

Çatık kaşlı İnsanların birbirine verdiği selamlar da küskün ..

Sağ gözün sol göze güveni kalmadı anlayışı ile kimin eli kimin cebinde belli değil artık..

Televizyon dizileri hırsızlık üzerine, aşk diye namussuzluk takdim edilir olmuş..

Şimdi herkes tezgahında tilki, kendi gurbetine mahkum..

Bu memleket bizim demek Ayten ALPAMAN ile ölmüş..Yanık türkülerimiz unutulmaya yüz tutmuş.

Tek hakimiyet nefret.

İnsanlığı paranın üzerinde tutanlar kıymetli olmuş..

Sistemin nimetlerinden yararlanıp bahtiyar olmak marifet..

Namuslu bir hayatın içinde genç yaşta ihtiyar olmanın alemi ne! Diye öğütler verenler sarmış etrafımızı..

İnsanların göğsünü para kabartıyorsa artık, Yükselen değerin alçaklık olmasında sakınca bulunmuyorsa,Haramı helal sayanlar şerefe kaldırsın bardaklarını.

Kaldıysa paradan başka şeref!

Çocuklarımıza eşit eğitim gerçeğini konuşmak boşa kürek çekmekse , doğar doğmaz öğretiliyor sa çocuklarımıza uçmak.

Neye gerek, İnsanlık…

Nasıl olsa parası olana askerlik bile vatan borcu sayılmıyor.

Gerçek aşka değer verenler kenarda kalmışsa eğer,

Sanal alemden sövgüler yağdırmanın, elle yazılmış mektuplardan daha değerli görülüyorsa Ülkemde..

Neye gerek İnsanlık..?

Güzel olan her olgu azar azar yok oluyorsa,

Sevgiler, saygılar bir kalemde çizilip atılıyorsa eğer..

Vefa semt adı diye dalga geçiliyorsa, merhamet,dostluk,aşk reel boyutlarından çıkıp yapıştı ise Dolara,Euro’ya,Liraya neye gerek…

Bir düşünürün dediği gibi..
“Azalanlar yarın hiç kalmayacak, Çoğalanlar bir daha asla azalmayacak”