Nöbetçi Eczaneler
Geçtiğimiz hafta yöremizin yaşayan en büyük şairlerinden sevgili Hüseyin Avni Cinazoğlu’nu kaybettik.
Yaşamı gibi ölümü de sessiz, sakin ve hüzün yüklüydü.
Ozanlar ve şairler yaşadıkları toprakların sesi, gözü, kulağıdırlar. Yeryüzündeki tüm olumsuz koşullara rağmen, yürekleri toplumsal dalgalanmalara direnen insanlardır onlar.
Bir gerçeği kabul edelim, gerek ülke insanı, gerekse Karabüklüler olarak kendi değerlerimize, şairlerimize, sanatçılarımıza, yazarlarımıza sahip çıkmıyoruz.
Oysa yüzyıllardır yaşanan kendi değerlerine sahip çıkmayan toplumlar, çöküntüye uğramaya mahkumdurlar. Bu hep böyle olmuştur.
Ne yazıkki sevgili Cinazoğluna da yeterince sahip çıkamadık. O varlığını Safranbolu tarihinin köklerinden alan bana göre de Türkiye’nin büyük şairlerinden birisiydi.
1978 yılından bu yana yaygın basında ve medyada şiirleri yayınlanmış, 50’ye yakın kitabı basılmıştır.
Kültür ve sanat dergilerinde şiir, edebiyat, deneme üzerine makaleler yayınlanmıştır.
O dünya yazarlar birliği üyesiydi. Şimdi Karabük ve Safranbolu sokaklarında bu güzelliklerini bilen, 3-5 arkadaşının dışında kimse bilmez. Çünkü yazarlarımıza ve şairlerimize sahip çıkmıyoruz.
Oysa sanatçıya, sanata, edebiyatçılarımıza sahip çıkabilseydik;
Karabük’te insanlar
- Tepkisiz duyarsız olmaz
- Kaderci bir yapıya bürünmez
- İnsanlar yaratıcılığını kaybetmez ve
Karabük ruhsuz insanlar topluluğu olmazdı…
Ne yazık ki gerçek bu.
Güle güle Cinazoğlu. Ruhun Şad olsun…
