Nöbetçi Eczaneler
Bir kent nasıl gelişir…
Değişime kendini nasıl uyarlar.
Sorunlarını nasıl çözer.
Gelecek nesillere yaşanabilir bir mekanı, nasıl bırakır.?
…………………………………
Bir kenti kent yapan dinamikler vardır.
Bunlar kentlerin olmazsa olmazlarıdır.
En önemlisi…
Kent gönüllüleri ve sivil toplum kuruluşlarıdır.
Bunların hepsi bulundukları kenti daha ileriye taşımanın tasarımını ve çalışmasını yaparlar.
Bireylerin mutluluğu için platform oluştururlar.
Birbirleriyle sürekli görüş alışverişinde bulunurlar.
Amaç ; kentin refah düzeyini artırma ve var olan ortamı yaşanabilir kılmadır.
Bu görüş açısından Karabük’e baktığınızda neler görüyorsunuz..?
Yaşanabilirlik adına…
Refah adına….
Huzur adına…
Birlik ve beraberlik adına…
…………………………………
Bu konuda yeterli bir çaba görünmüyor.
Her kendi kabuğuna çekilmiş durumda.
Sanki…
Her koyun kendi bacağından asılır anlayışı ile hareket ediyorlar.
Diğer cenahta…
Bakıyoruz da sorunu çözmesi gerekenler çalışma yerine ,bol bol laf üretiyorlar.
Sosyal medya görüntüleri ile de algı oluşturuyorlar.
O zaman olan da halka oluyor.
Demeç ve konuşmalarla memleket idare edilseydi…
Her yer güllük gülistanlık olurdu.
Ama olmuyor.!
Ne demiş atalarımız.
“Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz.”
……………………………………
Toplumsal sorunları yerinde ve zamanında çözmek için çalışmak gerek.
Bazen çalışmakta yeterli olmuyor.
Öncelikle aşılması gereken engelleri çok iyi bilmek gerek.
Diyelim ki onu da hallettiniz.
Ancak , bu seferde engelleri yaratanlarla mücadele etmek zorunda kalıyorsunuz.
…………………………………………
Yani…
Laflazanlıkla ile nikah kıymış bir güruh var ortada.
Çözüm üretir gibi görünen.
Olursa olur diyen..
Ve onları destekleyen….
…………………………………………………
İyi güzel de insanların ….
Mutlu bir kentte yaşamaya hakları yok mu?
Var…
Ancak bunun karşısında..
Zihniyet şu…
Boşver…
“Böyle gelmiş böyle gider.”
Yani…
“Üzme tatlı canını”…
