OSMAN GÜLDEMİR
Hüzün,hep yorgun ve yoksul yüreklerde kırılır sevgili dostlar.Birkaç zaman sonra ağaçlar çiçek açacak.Ilık yağmur damlaları kaldırımlarda ki kirli sulara kötülükleri,vefasızlıkları,hayalleri,umutları yükleyerek Araç Çayın’dan derin denizlere sürükleyecek…
Kentimin sessiz sokaklarında gezerken,sanki ölü toprağı serilmiş onca yaşanmışlıklara inat…Yalnızlığımız da uyanır,alacakaranlık kuşağında hayal edilir güzellikler.Bir bir kapanmıştır kapılar kalabalıklarda yüzümüze.
Yalnızlık ve hüzün sinmiş parklara,bahçelere…Genç emeklilerle ayrı bir acı çökmüş Karabük’ün caddelerine, varoşlarına,kahvelerine…
Oysa ağaçlar çoktan bırakmıştı dallardan yapraklarını.Sayfalar arasına sakladığımız gül yaprağı gibidir anılarımız.Siyah beyaz çizgilerle maviye,yeşile özlem yazılır çocuksu yüreklerimize…
Umut,bir gezgincinin bilinmeyen anılarında saklıdır,beklemektir alınyazımız…
Neyi mi bekliyoruz ?
Elbette hayallerimizin arkasına saklanan baharı…Çünkü ;
BAHARI BEKLEMEKTİR HÜZÜN.