Hayat inişli çıkışlı sürecinde acıları ve tatlı anıları içinde süratle geçiyor.
İnsan “Ölümü bildiği halde” yaşantısını, hırslarını,keyiflerini tüm yaşanabilirliliği ile sürdürebilen tek canlı.
Ölüme inanalar inançlarına sığınarak beklide dağların taşların bile kabul etmediği SABIR duygusuna sahip.
Babanız, Anneniz, büyükleriniz, küçükleriniz vefat eder ve bir film şeridi gibi HAYAT gözünüzün önünden şöyle bir gelip geçer…
Ne gariptir ..
İnsan dostlarını,arkadaşlarını kaybettiği zamanda üzülür…
Hele hele bu dostlar Mustafa Ağabey gibiyse..
Şiirlerime bahane bulur burada şu vurguyu yap burada şöyle kafiye diye sık sık eleştirir daha iyi şiirler çıkartmam için zorlardı..
Yazılarım da “Kızdığın zaman çok sert üslup kullanıyorsun” diye eleştirirdi.
Karabük üzerinde doğruları konuştuğumuzda gözlerinin içi gülerdi…
Nur içinde yat,ışıklar içinde …..
Toplumun refahı ve iyi noktalara ulaşması için bir insan hayatı boyunca değerlerini yitirmeden kültür ve eğitimini de sunarak insanlar ile paydaş oluyorsa ölümü sonrası unutulmaz…
Güle güle Mustafa Ağabey..
Onurlu ve yapıcı duruşun bizlere hep örnek oldu,olacakta..
Güle güle..Seni UNUTMAYACAĞIZ..