Nöbetçi Eczaneler
5 Nisan 1994 yılında dönemin Başbakanı Tansu Çiller tarafından “Ya kapatılacak ya kapatılacak” açıklaması ile kapatılma kararı verilen 1937 de Milli kaynaklardan milli esereler üreten bir marka olarak kurulan ülkenin ilk ağır sanayi Fabrikası Karabük Demir Çelik Fabrikaları (TDÇİ) için 8 Kasım 1994’te bir kentin direnişi ile hayat adeta durdurulmuştu.
8 Kasım günü Karabük halkı çocuklarını okula göndermemişti, tüm şehir esnafı kepenk kapatmış, araçlar yollarda olduğu yerde park edilerek bırakılmıştı. Tamamen demokratik bir hak eylemi içinde bulunan Karabüklülerin tek isteği Ülkenin fabrikalar yapan fabrikasının kapatılmaması, kararların tekrar gözden geçirilme isteğidi..
Okullara gitmeyen öğrenciler, dükkanlarını açmayan esnaf, iş başı yapmayan çalışanlar dönemin söz sahibi Çelik-İş Sendikasının önderliğinde bir dizi eylemler gerçekleştirmiş, Karabük Demir Çelik Fabrikaları’nın kapatılmaması için Karabük halkı, sivil toplum örgütleri ile birlikte adeta bir destan yazmıştı.
Dönemin TDÇİ de çalışanları, 8 Kasım 1994’te fabrikalarının kapatılmasına karşı tüm kenti hatta yöre halkını yanına görmüş, fabrikalar kapatılırsa Karabük’te hayat biter diyerek omuz omuza bu karara karşı direnmişlerdi.
Karabük Demir Çelik Fabrikasının ve Karabük şehrinin var olmak veya yok olmak mücadelesinin en önemli gününün 8 Kasım olduğunu bilen yöre halkı , azmin, inancın, birlikteliğin, insanların inandıkları dava için bir araya geldiğinde neler yapabileceğinin gösterildiği gün olarak hafızalarda yerini aldı.
Bugün KARDEMİR varsa, Ülkeye milli kaynaklardan milli esereler üretmeye devam ediyor ve istiham sağlıyorsa “1937 de temelini atanlar ve 8 Kasımda direnerek fabrikasını kapattırmayanların” sayesindedir.
8 Kasım 1994 tarihi bir kentin yaşamak istiyorum feryadı oldu, Karabük’ün tek yürek, tek vücut olduğu gün olarak tarihe geçti.. Ogün yaşanan direniş ve hak arama eylemleri sonrası bir çok STK yöneticisi ve gazeteci yargılandı, ancak fabrikalar kapatılamadı.
Eylemler, mücadele azmi ve kararlılık neticesinde tarih yazan KARABÜK halkının duruşu sonrası ise dönemin Başbabaknı Tansu Çiller, “Kapatmaytalım ama Özelleştirelim madenm Karabük istiyor verelim onlara ” kararı aldı..
Bu karar sonrası Türkiye tarihinde bir ilk yaşanacak, üretim araçlarına üretenler ve yöre halkı sahip olacaktı… Özçelik iş sendikaksı önderliğinde Karabük TSO ve Haddeciler derneği ve dönemin siyasileri ile kurulan komisyonlar sonrası TDÇİ leri başta çalışanlara ve yöre halkı ile iş insanlarına 1 TL sı gibi sembolik bir rakamla satıldı ve özelleştirme başlatıldı.
Fabrikayı ogün çalışanlar tazminatlarını almayarak, Yöre halkı elinde ki kolunda ki yastık altında ki ne varsa satarak, KRDM senetlerini alarak fabrikaya sermaye yaptılar. Tek istekleri DÇ Fabrikaları yaşasındı. Bugün halen Ülkenin önemli DÇ tesislerinden biri ise, bugün hale Ülkeye katma değer vergisi üretiyorsa ve bugün çalışanları mutlu ise ogünün KARABÜK Halkının imzası unutulmamalıdır.
Bir başka değişle, 8 Kasım 1994 KARDEMİR İn doğuşu oldu. Ogün verilen mücadeleler bugün Karabük’ün işi,ekmeği,aşı oldu.. Unutulmamalı…