Nöbetçi Eczaneler
(Tuncer ERSÖZLÜ Anısına)
Geçtiğimiz hafta bu toprakların en güzel insanlarından birini, bir Karabük sevdalısı, Karabük Cemiyet ve Basın hayatının duayenlerinden sevgili Tuncer Ersözlü’yü kaybettik..
Dile kolay 35 yıldır Karabük caddelerinde beraber yürüdük….Yorgun sokakları aşındırdık…
Hiç unutmam,birkaç yıl önce ağabeysini uğurladığımızda “ İnsanı oturduğu toprakların altında ölüleri yoksa,o İnsan oraya ait değil” demişti..
Rahmetli Necmettin ağabey ile beraber tam 55 yıl önce yayın hayatına başlayan Karabük postasını bugün çocuklarına devrederek ait olduğu yere gidiyor..
Yıllar akıp gidiyor ve geriye dönüp baktığınızda siyah beyaz çizgiler ile kaplı yollar,size ; sizi anlatıyor….
Yalnızlıklar……!!
Öfkeler….!!
Sevinçler…! İsyanlar…Umutlar..!! Yorgunluklar..!! Kırgınlıklar ve zamanın tükenişi…
Gerçek var ki sevgili dostlarım,mükemmel bir hayat yoktur.. Hayat hiçbir zaman mükemmel değildir..
Daima eksik, bozuk ve hoyrattır..
Mükemmel olan ÖLÜMDÜR.. Ve hayat her zaman ÖLÜME akar..
Kış serçeleri buzla kaplı çiçeklere konarken, Keltepe doruklarına oturan karlara, kaybolmuş zamanlardaki anılarımı yatırıyorum..
Yüreğimden kuşlar havalanıyor,karların düştüğü yerlere..
Oysa o kocaman yüreğin bir gece ansızın durduğunda, hayatın uzun,kesintisiz, dümdüz bir çizgiden oluştuğunu söylüyor zaman….
Hayat ve ölüm iki ucundan ateşe verilmiş bir ip gibidir.. Karşıt yönlerden yola çıkarlar ve karşılaştıklarında, YAŞAM Biter…
Bak bir kış çiçeği sana bakıyor, solgun şubat güneşi geçip giden yıllara inat, birer birer masalardan eksilen dostları, öğlebelinin tepelerinde dağ rüzgarları karşılıyor…
Her zaman ki kavgacı, Yürekli, hayata meydan okuyan duruşunla tüm sevenlerine diyordun ki; “ Tanrı Sizinle Olsun Sevgili Dostlarım.Benden Aldığı Tüm Güzel Günler Sizlerin Olsun.Hoşça kalın” diyordun..
Her ölüm yüreğimden bir parça götürür sevgili Tuncer Abim….Senin gidişin 35 yıllık anılarımı da beraberinde götürdü…
Güle güle git güzel insan…Ruhun şad, mekanın cennet olsun…..
