Deliler Vardı Duraklara İsimleri Verilirdi..

Karabük’ün Delileri vardı

Adam gibi,

Deli Ali’si, Mustafa’sı, Şakir’i, Rıfkı’sı…..

Hele bir Kezban’ı vardı Başbakanı, Cumhurbaşkanı tanır gelince Kezban Nerede derlerdi..

Unutulmaz olsun diye onun adını  bir durağa verdi KARABÜK..

Aklını en iyi şekilde deliler kullanır derler.

Hiçbir zaman şemsiyeleri olmamıştır, çünkü yağmura dışarıdan bakarlar, her damlasını eşit paylaşmak adına,  bir tek  insanlara içeriden bakarlar, dünyaları ne diye..

“Ruhum bu değiştirmek mümkün değil” derler bakarken gözlerinize,  onların her düşündüğünü yapabilmek cesaret/yürek ister.

Bir yerlerde okumuştum “Delilik, akıl ve cesaret arasındaki köprüde halay çekmektir” diye…

Gelin o halayı birlikte çekelim… Ruhları şad olsun çoğu aramızda yok bugün

Deliler özgürlüğün simgesi olarak kuş gibi uçarlar. Bakış açıları kim bilir o yüzden çok geniştir ve iyi/dost ile konuşurken iyi, aksi/lanet ile konuşurken köpürürler..

Deliler gerçek dosttur kimseyi sırtından vurmazlar ve çok ilginçtir ki onlarda sınıf ayrımı yoktur.

Senin paran var o fakir fukara kimsesiz diye bakmazlar..

İnsandırlar,  insan gibi bakarlar..

Korku nedir bilmezler her şeyleri şeffaftır. Şimdiki zamana odaklanmış halleriyle aslında özgürlüğün keyfini çıkarırlar da farkına varılmaz.

Bir ışık vardır gözlerinde kesinlikle karanlıklara itiraz ederler, karanlıkla işleri olmaz..

Kısacası, bir delinin kuyuya attığı taşı kırk akıllı çıkaramıyorsa,  akıllılarla deliler arasındaki o farkı anlatmaya gerek de yoktur aslında…..

Karabük’ün delileri vardı..

Sokaklarında hür ve özgürce gezen….

Arşiv 2012 Karabük Gündem Gazetesi