Nöbetçi Eczaneler
1989 yılı içerisinde Karabük Demir Çelik Fabrikalarında ve şantiyelerde uzun süren bir grev yaşandı. 4 Mayıs tarihinde başlayan grev 137 gün sürmüş ve 17 Eylül tarihinde sona ermişti.(BRTV’deki söyleşide grev bitiş tarihi yanlışlıkla 17 Mayıs olarak ifade edildi). Bu grev nedeniyle kuru havuz kreynleri projesinin gecikebileceği ve işin Karabük Demir Çelik İşletmelerine verilemeyeceği endişesiyle ilgili sendikanın İstanbul Şube başkanlığı ile görüşerek Pendik Şantiyesinde grevi sona erdirmek için bazı girişimlerde bulunduk.
ÇELİK –İŞ Sendikası , o dönemki genel başkanı rahmetli Metin TÜRKER ‘in de konuya olumlu yaklaşımı ile Pendik şantiyesinde grevde bulunan tüm üyelerinin işbaşı yapmasına izin vermişti. Bu karardan kısa bir süre sonra grev de sona erdiği için Pendik şantiyesinde özel bir uygulamaya gerek kalmamıştı.
Yukarıda bahsettiğim yazının gönderilmesinden kısa bir süre sonra Türkiye Gemi Sanayi Genel Müdürü sayın Şamil AYRIM, Pendik Tersanesi ve Ağır Sanayi Tesisleri Müdürü sayın Emrettin ATİK ve Karabük D.Ç. Müessese Müdürlüğünden ilgili müdürlerle birlikte Ankara’da T.D.Ç.İ. Genel Müdürü Sayın Sencer İmer başkanlığında yapılan bir toplantıda kuru havuz kreynleri imalat ve montaj işleri(450Ton/129m Gantry Kreyn, 3×80 Ton Jib kreyn, 16 Ton Jib kreyn) ve 2 x75.000 DWT Gemi Ambar Kapakları imalat ve montaj işlerinin Karabük Demir Çeliğe verilmesi konusunda görüş birliğine varıldı ve bir mutabakat protokolu imzalandı.
Bu anlaşma benim için ve Pendik Şantiye ekibimiz için çok sevindirici bir gelişmeydi. En az 4 yıl daha sürecek çok önemli ve büyük bir projeyi üstlenmiştik.
Sözleşme imzalanmasından kısa bir süre sonra T.D.Ç.İ. Genel Müdür Yardımcısı Tacettin BAYRAKTAR bey benimle görüşmek istediği için Ankara’ya gittim.
Genel Müdürlük Tedarik İkmal Daire Başkanlığı için mühendis kökenli tecrübeli bir eleman arayışı içinde olduklarını ve bir çok kanaldan benim ismimin önerildiğini ifade ederek bu göreve beni getirmek istediğini belirtti.
Israrlı bir şekilde beni ikna etmeye çalıştı ve ayrıca bu görevde başarılı olduğum takdirde ileride daha üst görevlere gelebilmem için büyük bir fırsat olacağını ifade etti. Benim için gerçekten zor bir karardı.
Bir yandan yıllardan beri hayal ettiğim ve çok az mühendise nasip olabilecek, ülkemizin en büyük kapasiteli GANTRY KREYN ve JİB KREYNLERİN imalatı ve montaji ile yine ülkemizde inşa edilecek en büyük gemilerin AMBAR KAPAKLARI projelerinden uzak kalmak istemiyordum.
Ayrıca çok sevdiğim , saygı duyduğum ve bu proje için bana çok güvenmiş olan Pendik Tersanesi Müdürü Emrettin ATİK Bey ve Türkiye Gemi Sanayii Genel Müdürü Şamil AYRIM Beyi kırmamak ve şantiye arkadaşlarımı bu zor ve büyük projede yalnız bırakmamak için daire başkanlığı teklifini kabul etmedim.
1989 yılı sonuna doğru 3 haftalık bir süre için 5 kişilik bir ekip olarak teknik gezi , inceleme ve eğitim amacıyla Finlandiya Kone Cranes Tesislerine gittik.Giden heyette Karabük Demir Çelik’ten İmalat işleri sorumlusu olarak Baş mühendis Bahrı Uğur ve Montaj işleri sorumlusu olarak Mustafa HATİNOĞLU yer aldı. Tersaneden gelen heyette imalat ve montaj işlerinin kontrolundan Tersane adına sorumlu Faruk ZAMBAK bey vardı.
Heyette yer alan diğer iki kişiden biri Tekne Atölyesi baş Mühendisi Osman ÇINAR ve Planlama ve Endüstri Baş Mühendisi Salim ÖZPAK beydi. Bu iki elemanı Vinç imalatında direk görev almayacaklardı fakat Tersane müdürü onların da bu eğitim sayesinde bilgi ve görgülerinin artması, yeni üretim ve kaynak teknolojileri konusunda tecrübe kazanmalarını istemişti.
KONE CRANE yetkilileri bizim taleplerimizi de dikkate alarak çok yoğun ve iyi planlanmış bir eğitim program hazırlamışlardı. Tam gün süren eğitim ve tartışma programında ÇELİK İMALATI, ÇELİK YAPI MONTAJİ, MAKİNA MONTAJİ, KAYNAK METODLARI , ELEKTRİK MONTAJİ, KALİTE KONTROLU, DENEME MONTAJİ, YÜK TESTLERİ vs. gibi bir çok konuda tecrübelerini bizimle paylaşmak ve bizim sorularımıza vevap vermek istiyorlardı.
Bahrı bey ve ben imalat ve montaj sırasında mümkün mertebe KONE CRANE mühendislerine ihtiyaç duymadan bütün işleri kendimiz yürütmek istiyorduk.
KONE CRANE uzmanları her günkü teorik eğitim sırasında tamamen bizim sorularımıza cavaplandıracak şekilde bir planlama yapmışlardı.
Bahrı bey İngilizce bilmediği için eğitim sırasında uzmanlara yönelteceğimiz bütün konu ve soruları önce kendi aramızda tartıştıktan sonra benim hazırlamam gerekiyordu. Daha önce 300 Ton/73 M GANTRY Kreyn ve yine 2 Adet 15 ton ve 1 adet 30 Ton JİB Kreyn imalat ve montajinda da tecrübeli olduğumuz için o işler sırasında karşılaştığımız problemleri de dikkate alarak neler sorabileceğimizi kısmen biliyorduk.
Yeni projedeki Gantry Kreyn (450 Ton/129 m) ve JİB Kreynler (80 ton/55 m ) çok daha büyük boyutlarda olduğu için değişik imalat ve montaj planları uygulamamız gerekiyordu.Bu nedenle geceleri otelde gece geç vakitlere kadar projeleri inceleyerek ertesi gün tartışacağımız konu ve sorular/sorunlar için hazırlık yapıyorduk.
İmalat ve montaj atölyeleri ziyaretlerini de kapsayan 3 haftalık eğitim programı gerçekten çok faydalı olmuştu.Bu eğitimin bize kazandırdıkları sayesinde imalat ve montaj süresince sözleşmede ücretsiz olarak taahhüt edilen uzman dışında bir eleman talep etmedik. 3 haftalık eğitim sırasında tanıştığımız tüm KONE CRANE uzmanlarıyla çok iyi diyaloglarımız oldu. Proje süresince karşılaştığımız tüm sorunlarda kendilerinden telefon, teleks ve faks yoluyla iletişim kurarak destek aldık.
Henüz internetle email haberleşmesi ve cep telefonlarının olmadığı o dönemde şantiyede kullandığımız ilk faks cihazini KONE Cranes uzmanından satın almıştık ve çok işimize yaramıştı. Bir dönem tarihine not düşmek için bu faks cihazi nedeniyle neler yaşadığımızı yazı serimizin ilerleyen bölümlerinde biraz ayrıntılı olarak anlatmak ve ilginç bir anımı paylaşmak istiyorum.