Nöbetçi Eczaneler
Hayat şarkılarda anlatıldığı kadar mıdır yoksa sadece bir film midir kıssadan hisse alınacak..
Ne varsa Dünyada bir rüya demek/birazda hayatı boş vermek gerek/her şeyin çaresi sevmektir sevmek…/Gideceğiz çırılçıplak, hayat ne garip..hayat çok garip../Yalan olur bir gün yalan…yaşadığın aşkın,sevdan…/Yaradan’dır baki kalan…
Baki kalan hoş bir seda mı?
Ölümlüyüz deriz hep.. Ölüm en yakınlarımıza geldiğinde ise hüzün,isyan bir arada sabır, tevekkül diğer yanda sızlanırız hep..Biz nasıl terk edeceğiz bu zamansız yolculuğu?
Taşınmaz malları vicdanlardan daha değerli sayan bir dünyada, sevgiden değerli hiçbir şey olmadığını anlamak için ne bekliyoruz
Eski bir limanda batarken bütün teknelerimiz, giden yok memnun ki yerinden derken şarkılar, Yitirdiklerimiz ve kazandıklarımızla, hayata bıraktıklarımız arasındaki imzamız nasıl olacak
Hey hayat derken “Ey hayat / Sen şavkı sularda bir dolunaysın / Aslında yokum ben bu oyunda /Ömrüm beni yok saysın” dizilerini mırıldarken hayata ne kattığını nasıl sorgulayacaksın kendince..
Sorgularken İçindeki insanlık, çıktığın yolculuklara ne kadar ışık tutabileceksin ?… Yada bir gün, hayatın ihtirasına yenik düştüğünde, insanlığın anlamını elinin tersiyle itebilecek misin ?
Kimsenin günahına girmemiş olmak, ay ışığında yıkanabilmek, sessizce hayatı anlamakla olur ve Zaman durmuyor işte.. Bebeğin, Annesini gördüğünde yüzünde ki mutluluğa ulaşabilmenin erdemi ile akıp gidiyor..
Ardımızdan “davacı” değil, “duacı” insanlar bırakmak istiyorsak eğer! Kavanoz dipli dünyanın içinde adımızın yazıldığı kağıt parçacıkları etrafa saçıldığında, bu hayattan sadece almak için gelmediğimizi bilmeliyiz.
İnsanın en güzel hali sevmek,sevilmek… Hayat bize aşkı hediye ederken kalbimizin de hazır olmasını ister, ancak her elveda denişte ardından günahlarda toparlanır…
Diyoruz ya taşınmaz malları vicdanlardan daha değerli sayanlar, ancak paralarını sayabilirler. Kırdıkları kalpleri değil, onların hesap cüzdanlarının ağırlığının yanında, günahların ağırlığının hükmü yoksa, İlan vermelerine bile gerek yoktur;
“İnsanlığımızı kaybettik hükümsüzdür!”
.
