Merhaba Karabük Gündem Okurları.. Karabük’ün dünyaya açılan farklı penceresi www.karabukgundem.com  web haber sitesi ile GÜNDEM gazetemizde yazmaya başladım.

 

Kimi zaman şirrler ile kimi zaman öyküler kimi zaman ise  haber yazılarım ile ulaşacağım size.

 

İlk yazım bir öykü..Kendi yazdığım ve yakınlarda sahneye uyarlayacağım bir öykü…

 

Beğenmeniz umuduyla…

 

Ortalık zifiri karanlık…

 

Elinde sigarası, yüreğinde ölen umutlarıyla eskimiş sokak lambaları altında ağır adımlarla yürüyordu adam.

 

 Saat 04.00 Cebinde beş lira çorba parası, iki dal sigara ve kolunda babasından kalma saatiyle -kısacası bütün varlığıyla-nereye gittiğinden, nereye gitmek istediğinden habersizdi.

 

 Yanında o olmayınca bütün bunların pek de bir onemi yoktu çunkü.

 

Tek kişilik yaşamaya o kadar çok alışmıştı ki yüreğini ağır anason, ucuz sigara kokuları sarmıştı.

 

Yemek yemeyi uzun zamandır salt sigara içebilmek için hatırlardı.

 

 Açlık nedir bilmezdi, doymuştu her şeye. Yalnızca o’naydı açlığı, ona sus’uz kalmıştı sadece.

 

Hayata karşı bütün bıkkınlığını toplayıp ansızın bağırmaya başladı:

 

-Çok yaşamadım mı Maria, yetmez mi bu kadar acı , yetmez mi söyle, yalvaririm soyle!

 

 Gözbebeği dahi bıkmışken kirpiklerinden, kendine bile tahammülü yokken diğer insanlardan sevgi beklemeyi hiç düşünmedi adam.

 

Hic kimse umurumda değildi.

 

 Kendini sevmeyen birini, kim sevebilirdi ki sigaradan başka.

 

İki simit alıp 05.45 vapuruna bindiğinde, her gün hiç aksatmadan yaptığı tek şeyin, martılara simit atmak olduğunu duşundu.

 

Kendini dahi düşünmezken…